تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها

اتریوم برای ارسال/دریافت، مدیریت دارایی ها، پرداخت هزینه کارمزد انتقال و تعامل با برنامه های غیرمتمرکز (dApps) در شبکه استفاده می شود. شاید در مورد آلت کوین ها نیز شنیده باشید. اساسا، ما به هر کوینی که جایگزین بیت کوین باشد، آلت کوین می گوییم.

تفاوت توکن و کوین چیست؟ تفاوت کوین و توکن به زبان ساده

رمز ارزها سن‌وسال زیادی ندارند، ولی در همین دوره کوتاه زندگی، توانسته‌اند تأثیر شگفت‌انگیزی در دنیای مالی آدم‌ها بگذارند. این‌روزها از معامله‌گران فوق‌حرفه‌ای وال استریت، تا کسانی که در دورافتاده‌ترین نقاط ایران در جست‌وجوی راهی برای تضمین آینده‌شان هستند، همه به ارز دیجیتال علاقه‌مند شده‌اند. توکن چیست و کوین چیست و تفاوت توکن و کوین در چیست هم ذهن خیلی از ایشان را مشغول کرده‌اند. در این مقاله می‌خواهیم به زبان ساده به تفاوت توکن و کوین بپردازیم و به همه این سؤال‌ها پاسخ بدهیم.

کوین چیست؟

برای درک بهتر تفاوت توکن و کوین ابتدا به تعریف کوین و توکن می‌پردازیم. کوین (coin) رمز ارزی است که بر پایه بلاک‌چین (blockchain) خودش ساخته شده، و معروف‌ترین نمونه آن بیت‌کوین است. این رمز ارزها از پایه راه‌اندازی می‌شوند و شبکه آن‌ها برای دست‌یابی به هدف خاصی طراحی شده است.

برای مثال، بیت‌کوین را به‌عنوان ذخیره‌گاه ارزشی مقاوم در برابر اعمال قدرت دستگاه‌های دولتی و واسطه‌ای برای معامله ساخته‌اند که سیاست پولی مطمئن و ثابتی دارد.

بیت‌کوین (Bitcoin)، لایت‌کوین (Litecoin)، بیت‌کوین‌کش (Bitcoin Cash) و کاردانو (Cardano) تنها چند نمونه از صدها رمز ارزی هستند که بلاک‌چین‌های اختصاصی خود را داشته و در دسته کوین‌ها قرار گرفته‌اند.

چگونه از کوین استفاده می‌شود؟

از کوین‌های دیجیتالی (digital coin) درست مثل سکه‌های واقعی استفاده می‌شود، یعنی برای انتقال ارزش. این رمز ارزها در اکوسیستم رمزنگاری، امکان پرداخت فراهم می‌کنند.

کوین‌های دیجیتالی، ارزشی را ذخیره می‌کنند که به‌طور مستقیم با عرضه و تقاضای آن‌ها در ارتباط است. به همین خاطر هم ارزش این ارزها در بیشتر موارد دچار نوسان می‌شود.

البته موارد استثنا هم وجود دارند. برای نمونه، رمز ارز دش (Dash) با نماد (DASH) این امکان را به دارنده آن می‌دهد که درباره تصمیمات پیشنهادی به شبکه دش، رأی بدهد.

اما در مورد بیت‌کوین، تنها راه به‌دست‌آوردن این رمز ارز، خرید یا استخراج آن است. البته می‌توانید پرداخت‌های بیت‌کوینی را هم از سوی کسانی که می‌خواهند پولی به شما پرداخت کنند، بپذیرید.

توکن چیست؟

توکن (token) به رمز ارزهایی تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها گفته می‌شود که شبکه بلاک‌چینی برای خودشان ندارند. این رمز ارزها روی بلاک‌چین‌های دیگر ساخته می‌شوند. کاربران می‌توانند با استفاده از یکی از پلت‌فرم‌های فراوان موجود در اکوسیستم امور مالی غیرمتمرکز (DeFi)، توکن دیجیتالی ایجاد کنند.

تتر (Tether)، چین‌لینک (Chainlink)، آو (Aave)، و دای (Dai)‌ هم چند نمونه از صدها توکن فعالی هستند که هرکدام برای منظور خاصی ایجاد شده و در عین حال، در بازار معاملاتی رمز ارزها هم خریدوفروش می‌شوند.

اتریوم (Ethereum) یکی از پرطرف‌دارترین توکن‌های موجود، به‌خاطر پشتیبانی از قراردادهای هوشمند است. بیشتر توکن‌های دیجیتالی که امروزه یافت می‌شوند، توکن‌های ای‌آرسی-۲۰ (ERC-20) هستند، چون پلت‌فرم اتریوم این امکان را می‌دهد که بالای بلاک‌چین اتریوم، توکن ایجاد شود.

توکن چگونه ایجاد می‌شود؟

هرکسی با دانش کافی درباره بلاک‌چین و قراردادهای هوشمند، می‌تواند توکن بسازد و شاید این فرایند ۵ دقیقه بیشتر زمان نگیرد! اما صرف ایجاد توکن دیجیتالی جدید، ثروتمندشدن در بازار رمز ارز را تضمین نمی‌کند؛ توکن هم مانند کوین، باید میان کاربران دنیای رمز ارزها پذیرفته شود تا ارزش خود را در بازار پیدا کند.

خیلی از ارائه‌دهندگان رمز ارز، ترجیح می‌دهند ارز خود را ابتدا روی بستر بلاک‌چین دیگری ایجاد کنند. در قدم بعدی، اگر آن رمز ارز پذیرفته شد و به موفقیت رسید، بلاک‌چین اختصاصی برایش طراحی می‌کنند.

برای نمونه، بایننس کوین (Binance Coin) ابتدا روی بستر ای‌آرسی-۲۰ راه افتاد و بعد از موفقیت در بازار، بلاک‌چین اختصاصی بی‌ای‌پی۲ (BEP2) را برایش طراحی کردند.

توسعه‌دهندگان برای ایجاد توکن دیجیتالی، بر مبنای استانداردهای موجود برای ایجاد توکن‌های جدید و با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی مختلف، قرارداد هوشمند توکن را ایجاد کرده و با استفاده از ابزارهای موجود، آن را در بلاک‌چین مدنظر راه‌اندازی می‌کنند.

چگونه از توکن‌های دیجیتال استفاده می‌شود؟

توکن‌ها هم مانند کوین‌ها، امکان انتقال ارزش را فراهم می‌کنند، اما توکن دیجیتالی فقط ابزار پرداخت نیست و مزایای دیگری هم دارد. هرکسی توکن خودش را با ویژگی‌های خاصی ایجاد می‌کند.

برای مثال، مرورگری به‌نام بریو (Brave) که متمرکز بر حریم خصوصی است، از بیسیک اتنشن توکن (Basic Attention Token) با نماد بت (BAT) برای پاداش‌دادن به کاربرانش برای مرور وب استفاده می‌کند. کاربران این مرورگر، وقتی تبلیغات منتشرشده با همکاری بریو را تماشا می‌کنند، رمز ارز بت پاداش می‌گیرند.

بنابراین هر توکنی، استفاده‌های خودش را در پلت‌فرم ارائه‌دهنده آن توکن دارد. با توکن‌ها کارهای مختلفی می‌توان انجام داد، اما در عین حال این دارایی‌های دیجیتال در بازار رمز ارز، معامله هم می‌شوند.

دارنده توکن که آن را به‌طور مستقیم از پلت‌فرم مربوطه، به‌عنوان پاداش یا سهمی از آن دریافت کرده یا حتی از بازار رمز ارز خریده، تصمیم می‌گیرد که آن را استفاده کند، یا دوباره در بازار عرضه کرده و بفروشد.

انواع توکن‌ها چه هستند؟

انواع مختلف توکن دیجیتالی بر اساس اهداف استفاده متفاوتی شکل می‌گیرند. در این بخش به ۶ مورد از رایج‌ترین انواع توکن اشاره می‌کنیم:

توکن‌های اوراق بهادار

این توکن‌ها به‌عنوان اثبات سرمایه‌گذاری در دارایی‌های دنیای واقعی، مانند سهام و درآمدهای ثابت عمل می‌کنند. این توکن‌ها را هنگام عرضه توکن امنیتی (Security Token Offering) یا اس‌تی‌اُ (STO) صادر می‌کنند.

توکن‌های کاربردی

این توکن‌ها طوری طراحی شده‌اند که به سرویس یا محصول خاصی دسترسی می‌دهند. برای مثال، توکن اف‌آی‌ال (FIL) می‌تواند به پلت‌فرم فایل‌کوین (Filecoin) دسترسی پیدا کند.

توکن‌های دارایی

این توکن‌های دیجیتالی به دارایی‌های دنیای واقعی، مانند املاک و مستغلات، طلا و غیره متصل شده‌اند. در این حالت، هر توکنی نشان‌دهنده سرمایه‌گذاری در دنیای واقعی است.

کوین‌های ثابت

استیبل‌کوین یا کوین ثابت (stablecoins) توکن‌های دیجیتالی هستند که ارزش ثابت دارند. این رمز ارزها اغلب به ارزهای فیاتی مانند دلار (USD) یا یورو (EUR) متصل هستند.

توکن‌های غیرقابل معاوضه

توکن‌ها یا رمز ارزهای غیرقابل معاوضه (Non-Fungible Token) نشان‌دهنده آیتم‌های منحصربه‌فردی هستند که ممکن است واقعی یا مجازی باشند. آیتم‌های مورداستفاده در بازی‌های ویدئویی، نمونه‌هایی از این توکن‌ها هستند.

توکن‌های پرداخت

این توکن‌ها تقریبا شبیه سکه‌های دیجیتالی عمل می‌کنند، یعنی انتقال پول در ازای دریافت کالاها و خدمات را برای دارندگان امکان‌پذیر خواهند کرد.

بعضی سرویس‌ها، توکن‌های پرداخت (payment token) را برای رهایی از واسطه‌ها ایجاد می‌کنند. در بیشتر موارد، کاربران برای استفاده از این توکن‌ها به‌جای روش‌های سنتی پرداخت، پاداش می‌گیرند. در مقایسه با ساخت صفر تا صد کوین، ایجاد توکن از طریق پلت‌فرم اتریوم زمان بسیار کمتری می‌گیرد و برای کسانی که در ابتدای راه عرضه توکن هستند، بسیار به‌صرفه‌تر است.

با تعریف‌هایی که از کوین و توکن، و همین‌طور کاربری آن‌ها ارائه دادیم، حتما به تفاوت توکن و کوین هم پی برده‌اید. با این حال در ادامه توضیح بیشتری درباره تفاوت توکن و کوین داده و به نمونه‌هایی از آن‌ها اشاره می‌کنیم.

تفاوت توکن و کوین در هدف + چند نمونه از کوین و توکن

در واقع هدف از ایجاد توکن‌های دیجیتالی، استفاده در اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز یا همان دی‌اپ‌ها (dApps) است. وقتی توسعه‌دهنده‌ها، توکن‌های خودشان را درست می‌کنند، می‌توانند تعداد توکن موجود در چرخه و همین‌طور محل ارسال آن‌ها را هم تعیین کنند.

بعد از راه‌اندازی توکن دیجیتالی، کاربران پلت‌فرم موردنظر، برای استفاده از قابلیت‌ها و امکاناتش، باید از توکن انحصاری آن پلت‌فرم استفاده کنند. برای نمونه، توکن میوزیکوین (Musicoin) با نماد میوزیک (MUSIC) امکان دسترسی به ویژگی‌های مختلف پلت‌فرم میوزیکوین، مانند تماشای موزیک ویدئو یا پخش ترانه را فراهم می‌کند.

صرافی رمز ارز بایننس (Binance) هم توکن اختصاصی خودش را دارد. کاربرانی که با توکن بایننس با نماد بی‌ان‌بی (BNB) در این صرافی معامله می‌کنند، ۵۰درصد کارمزد کمتر پرداخت می‌کنند.

بعضی توکن‌های دیجیتالی به‌منظور کاملا متفاوتی ایجاد شده‌اند، یعنی نشانه‌ای از یک چیز فیزیکی هستند. تصور کنید می‌خواهید خانه‌تان را با استفاده از قرارداد هوشمند بفروشید. مسلما نمی‌توانید خانه خود را در قرارداد هوشمند جای بدهید! در عوض، می‌توانید از توکنی استفاده کنید که نشانه خانه شماست.

رمز ارز وی‌پاور (WePower) با نماد (WPR) نمونه خوبی از توکن‌هایی است که نشان‌دهنده چیزهای فیزیکی هستند. این توکن، نشانگر برق است. پروژه وی‌پاور دی‌اپی است که به کاربران اجازه می‌دهد برق را روی بلاک‌چین و از طریق قراردادهای هوشمند، خریدوفروش کنند. هر توکن آن هم نشانگر مقدار انرژی مشخصی است.

به‌طور کلی کوین‌ها روشی برای پرداخت هستند، پول‌های دیجیتالی هستند که می‌توان برای خریدوفروش از آن‌ها استفاده کرد؛ اما توکن‌ها ممکن است سهمی از شرکت یا پلت‌فرم باشند، دسترسی به محصولات یا خدمات آن را ممکن کنند، یا خیلی کارهای دیگر انجام بدهند.

برای درک بهتر تفاوت توکن و کوین به این مورد مهم توجه کنید که شما با کوین می‌توانید توکن بخرید، ولی با توکن نمی‌توانید کوین خریداری کنید. کوین‌های دیجیتالی به‌طور مستقل عمل می‌کنند، اما توکن‌های دیجیتالی، استفاده مشخصی در اکوسیستم پروژه موردنظر دارند.

جمع‌بندی تفاوت توکن و کوین

کوین دیجیتالی رمز ارزی است که بر پایه بلاک‌چین خودش ساخته شده و در بیشتر موارد، برای پرداخت استفاده می‌شود. توکن دیجیتالی به رمز ارزهایی گفته می‌شود که بلاک‌چینی برای خود نداشته و روی بلاک‌چین‌های دیگر ساخته می‌شوند.

اصلی‌ترین تفاوت توکن و کوین در آن است که کوین‌ها پول‌های دیجیتالی محسوب می‌شوند که می‌توان برای خریدوفروش از آن‌ها استفاده کرد؛ اما توکن‌ها به‌طور معمول سهمی از پلت‌فرم هستند یا دسترسی به محصولات و خدمات آن را ممکن می‌کنند.

حالا که متوجه تفاوت توکن و کوین شدید، به نظرتان سرمایه‌گذاری روی کدام‌یک آینده بهتری دارد؟ آیا ممکن است در آینده دوقطبی کوین و توکن به وجود بیاید و یکی بر دیگری غلبه کند؟ نظرات خود را با سایر خوانندگان کیوسک هم به اشتراک بگذارید.

تفاوت کوین با توکن چیست؟

یکی از رایج ترین اصطلاحات در بازار ارزهای دیجیتال کلمه توکن Token می باشد. تفاوت توکن با کوین یکی از رایج ترین سوالات کاربران در این بازار تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها است. هزاران پروژه بلاک چین و ارزهای دیجیتال پس از بیت کوین ظهور کرده اند که بر اهمیت این سوال تاکید دارند.

کوین چیست؟

دیجیتال کوین (Digital Coin) که به اختصار کوین نامیده می شود، در واقع یک دارایی دیجیتالی به شمار می آید که به شبکه بلاک چین آن تعلق دارد . هر کوین، بخشی از شبکه بلاک چین آن از جمله بیت تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها کوین، اتر و لایت کوین می باشد. هر کوین در شبکه بلاک چین خود هدف خاصی دارد، همانطور که بلاک چین بیت کوین، در ابتدا قصد داشت نیاز به رابط و واسط سوم در تراکنش های مالی را از بین ببرد.

توکن چیست؟

توکن ها در یک شبکه بلاک چین از قبل موجود، ایجاد می شوند. در واقع به خاطر قراردادهای هوشمند ، توکن های زیادی در شبکه اتریوم ساخته می شوند. توکن های تولید شده در این پلتفرم با نام توکن های ERC20 شناخته می شوند. با این حال، Neo، Waves و Lisk ، مانند اتریوم ، می توانند توکن ها را میزبانی کنند. به عنوان مثال، توکن های تولید شده بر روی پلتفرم NEO ، به عنوان توکن های NEP-5 شناخته می شوند. از آنجایی که اتریوم دارای بلاک چین خاص خود است، یک کوین به شمار می آید. همچنین، می توان از این موضوع نتیجه گرفت که اگر کیف پول دیجیتالی دارید که از اتریوم پشتیبانی می نماید، تمام دارایی هایی که از بلاک چین اتریوم استفاده می کنند، از جمله توکن های ERC20 ، با کیف پول شما سازگار می باشد.

مهم‌ ترین بلاک چین‌ های میزبان توکن ‌ها

بلاک چین اتریوم با پروتکل ERC20 در حال حاضر محبوب ترین بلاک چین برای میزبانی توکن ها می باشد. بسیاری از توکن‌ های محبوب مانند ERC20 Tether ، Maker یا EOS روی اتریوم کار می‌ کنند. بعد از اتریوم، بلاک چین های Tron ، Cosmos و Tezos به ترتیب میزبان های بلاک چین محبوب برای توکن ها هستند.

تفاوت بین کیف پول توکن‌ و کوین

مهترین تفاوت کوین و توکن ، کیف پول و نحوه ذخیره این دارایی های دیجیتال است. هر کوین نیاز به یک کیف پول اختصاصی با آدرس اختصاصی دارد که در یک بلاک چین منحصر به فرد قرار می گیرد. به این معناست که کیف پول بیت کوین و اتریوم کاملاً از هم جدا هستند و امکان ارسال دارایی های بیت کوین مثلاً به آدرس اتریوم وجود ندارد. اما این قانون در مورد توکن ها کار نمی کند. شما می توانید یک توکن مانند تتر ERC20 را به هر آدرسی در این شبکه ارسال نمایید. گاهی اوقات ممکن است این دارایی در کیف پول آنلاین شما نمایش داده نشود، اما تراکنش مورد تایید و قابل دسترسی خواهد بود، اگرچه گاهی اوقات نیاز به دانش فنی دارد.

بیشتر بخوانید: بهترین کیف پول‌های دیجیتال کدامند؟

توکن ‌ها چگونه ساخته می ‌شوند؟

توکن ها را می توان در هر پلتفرم بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند و زبان های برنامه نویسی سطح بالا استفاده می کند ایجاد نمود. در حال حاضر اتریوم میزبان بیش از 80 درصد توکن های بازار می باشد و پس از آن بایننس چین (Binance chain)، ایاس، کازماس، تزوس و ترون قرار دارند . برای ایجاد یک توکن ، توسعه ‌دهندگان باید قرارداد توکن هوشمند خود را با استفاده از زبان ‌های برنامه ‌نویسی و استانداردهای تولید توکن ارائه ‌شده توسط تیم بلاک چین ایجاد نمایند و با استفاده از ابزارهای موجود، آن را در بلاک چین پیاده ‌سازی کنند .

برای مثال زبان برنامه تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها نویسی ساخت توکن (قراردادهای هوشمند) در اتریوم solidity می باشد و استاندارد اصلی اتریوم برای ایجاد توکن ERC-20 است . ساخت توکن به تنهایی در کمتر از یک ساعت و با هزینه بسیار کم (هزینه های شبکه) انجام می گیرد، اما ایجاد توکن نمی تواند ارزش آن را تضمین نماید . بسیاری از پروژه های ارز دیجیتال ترجیح می دهند ارز دیجیتال خود را بر اساس بلاک چین دیگری راه اندازی کنند و در صورت موفقیت در بازار، بلاک چین خود را بنویسند. بایننس کوین یکی از این پروژه ها محسوب می شود. BNB ابتدا تجارت بر روی پلتفرم ERC20 را آغاز کرد و سپس بلاک چین مخصوص BEP2 را برای آن نوشت.

بیشتر بخوانید: بایننس در حال ساخت دفتری در سولانا متاورس است

کاربردهای توکن

برای اینکه یک توکن بتواند ارزش جذب نماید و مورد قبول واقع شود، باید در یک پروژه کاربردی شرکت کرده و به صرافی های معتبر اضافه شود که به هیچ وجه کار آسانی نخواهد بود. توکن هایی که با حضور خود بتوانند نیازی را برطرف کنند و خدمات مفیدی ارائه دهند، شانس بیشتری برای حضور در بازار سرمایه بدست بیاورند.

توکن ‌های کاربردی

به عنوان مثال، اگر بلیط فیلم را از طریق سیستم بلاک چین بخرید، در واقع یک توکن خریده اید. توکن های کاربردی خدمات ویژه ای را ارائه می دهند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده هستند. به طور مثال، توکن Vethor که بر روی پلتفرم بلاک چین Vechain کار می کند، به عنوان هزینه شبکه و سوخت استفاده می شود .

توکن ‌های امنیتی (Security Token)

برخی از توکن ها به عنوان مالکیت شخصی یک دارایی دیجیتال یا غیر دیجیتال استفاده می شود. این دارایی می تواند سهم یک شرکت یا سند مالکیت خانه باشد. این توکن ها در نتیجه افزایش نگرانی های دولت در مورد کنترل دارایی ها شکل گرفتند. توکن های امنیتی که توکن های اوراق بهادار نیز نامیده می شوند، به افراد حق توزیع دارایی ها را می دهند.

توکن ‌های معاملاتی (Transaction Token)

یکی از رایج ترین انواع توکن ها، توکن های تراکنش هستند. این توکن ها اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می نمایند و برای خرید و فروش کالا و خدمات مناسب می باشند. استیبل کوین ‌هایی مانند دای یا تتر از جمله این توکن ‌ها محسوب می شوند.

توکن حاکمیتی

یکی از مهم ترین انواع توکن ها، توکن های حاکمیتی هستند. داشتن این نوع توکن برای کاربر حق مشارکت در شبکه حق ایجاد می نماید. به طور مثال، رمزارز کامپ (COMP)، رمز ارزی در پلتفرم اتریوم می باشد که به کاربران اجازه می ‌دهد وام بگیرند. این توکن یک پروژه دی فای DeFi است که در سال 2020 آغاز شده است. طبقه‌ بندی توکن ‌ها فقط برای آسان ‌تر کردن درک نحوه کار آنها است و هر توکن لزوماً در یکی از این دسته‌ ها قرار نمی ‌گیرد یا ممکن است در دو دسته تعریف شود .

تفاوت توکن غیرمثلی و مثلی

در علم اقتصاد، کالایی (یا پول) در صورتی مشابه یا قابل تعویض (Fungible) در نظر گرفته می ‌شود که واحدهای آن قابل تعویض باشند و هیچ‌ یک از آنها تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها کمتر از دیگری ارزش نداشته باشند. به طور مثال بیت کوین، دلار، ریال و کلا اسکناس ها ، در دسته دارایی های مشابه قرار می گیرند. اسکناس 10 هزار تومانی دقیقاً همان اسکناس 10 هزار تومانی دیگر است و هر دو را می توان با یک مقدار کالا تعویض کرد. وقتی یک اسکناس 10000 تومانی را به دوست خود قرض می دهید، انتظار ندارید که بعداً همان اسکناس را پس بگیرید. در مقابل دارایی ‌های مثلی‌، چیزهای غیر مثلی (Non-fungible) قرار دارند که دور تا دور ما را احاطه کرده اند. به ‌طور کلی می‌توان گفت هر چیزی که ابزار مبادله نباشد، غیر مثلی می باشد.

به عنوان مثال، لپ تاپ، تلفن همراه و ماشین شما اقلام غیرمثلی می باشند . اگر ماشین خود را به دوستی که قصد سفر دارد قرض دهید، انتظار دارید دقیقاً همان ماشین را پس بگیرید نه ماشین دیگری. یک توکن غیرمثلی یا NFT یک دارایی دیجیتالی به شمار می آید که کمیاب و منحصر به فرد است و روی بلاک چین ذخیره و جا به جا می شود. اقلام بازی های رایانه ای، کلکسیون ها، آثار هنری دیجیتال، بلیط های رویداد، نام های دامنه، خانه و غیره در دسته توکن های غیرمثلی قرار می گیرند. در حال حاضر، 99 درصد از توکن ‌های بازار، مانند تتر و چین، لینک مانند هستند و همه واحدها از نظر ارزش مشابه و قابل تعویض می باشند. اما حوزه NFT روز به روز در حال گسترش است و توکن‌ های غیرمثلی احتمالاً حجم بیشتری را از سهم بازار در آینده اشغال خواهند کرد.

تعریف توکن (Token)؛ تفاوت توکن و کوین در ارزهای دیجیتال

توکن (Token) رمزارزی محسوب می‌شود که بلاک چین اختصاصی ندارد. به همین دلیل توکن‌ها از سایر بلاک چین‌ها برای توسعه استفاده می‌کنند.

دنیای ارزهای دیجیتال پر از جزییاتی است که شناخت همه آن‌ها کار چندان آسانی نخواهد بود. دو واژه متداول در مباحث مربوط به رمزارزها، توکن و کوین است. درک تفاوت توکن و کوین برای افرادی که می‌خواهند در این زمینه مطالعات و فعالیت‌های گسترده‌ای داشته باشند ضروری است. بسیاری از تریدرها نیز هنوز انواع توکن را به خوبی نمی‌شناسند و نمی‌توانند عبارتی مشخص برای تعریف توکن بیان کنند.

تعریف توکن

توکن (Token) رمزارزی محسوب می‌شود که بلاک چین اختصاصی ندارد. به همین دلیل توکن‌ها از سایر بلاک چین‌ها برای توسعه استفاده می‌کنند. در مقابل کوین ارز دیجیتالی است که روی بلاک چین اختصاصی توسعه یافته است. برای مثال اتریوم یک کوین محسوب می‌شود که در بلاک چین اتریوم طراحی شده است اما تتر ERC20 توکنی مبتنی بر بلاک چین اتریوم است. در نتیجه مهمترین تفاوت توکن و کوین در چگونگی برخورداری از بلاک چین مستقل است.

از مهمترین بلاک چین‌های شناخته شده جهت توسعه توکن‌ها می‌توان به اتریوم (ETH)، بیت کوین (BTC)، لایت کوین (LTC) و کاردانو (ADA) اشاره کرد. توکن‌های مشهور زیادی نیز در صرافی‌های ارز دیجیتال وجود دارد. تتر (USDT)، چین لینک (LINK)، آوی (AAVE) جزو مشهورترین و موفق‌ترین توکن‌های توسعه یافته تا به امروز هستند.

آمار دقیق توکن‌ها و کوین‌ها دائما در حال تغییر است. علاوه بر ایجاد توکن‌های جدید در بازار ارزهای دیجیتال توسط شرکت‌ها و بنگاه‌های اقتصادی سراسر دنیا، برخی از توکن‌ها پس از مدتی بلاک چین اختصاصی خود را ایجاد کرده و به آن مهاجرت می‌کنند. برای مثال ترون (TRX) در ابتدا روی بستر اتریوم توسعه داده شد اما پس از مدتی توانست بلاک چین اختصاصی خود را داشته باشد و حتی بستر توسعه توکن‌هایی مثل تتر TRC20 را فراهم کند.

هر کوین یک توکن است

تعریف توکن با استفاده از اشاره به تفاوت توکن و کوین در بلاک چین برای فهم بیشتر موضوع و بر اساس ذهنیت‌ و ادبیاتی است که در بین فعالان حوزه رمزارزها رایج است. از نظر عملی Ethereum نیز یک توکن برای بلاک چین اتریوم محسوب می‌شود. احتمالا اصطلاح توکن بومی را شنیده‌اید. در این مواقع گفته می‌شود Ethereum توکن بومی بلاک چین اتریوم است.

تفاوت توکن و کوین در طراحی و توسعه

تفاوت توکن و کوین از منظر طراحی و توسعه بسیار زیاد است. ساخت توکن دردسرهای بسیار کمتری نسبت به توسعه یک بلاک چین جدید دارد. همچنین ایجاد بلاک چین جدید نیاز به هزینه‌های اجرایی و مهندسی فراوان خواهد داشت. در نتیجه بسیاری از پروژه‌های کوچک و متوسط ترجیح می‌دهند نخست توکن خود را توسعه داده و در صورت تحقق اهداف اولیه، بلاک چین اختصاصی نیز طراحی کنند. این توکن‌ها برای عرضه از فرایند ICO استفاده می‌کنند تا کاربران از طریق صرافی‌ها توکن‌های جدید را با قیمت‌های معمولا ارزان خریداری کنند و سرمایه اولیه هنگفتی برای پیشروی پروژه به دست آید. در ادامه هر چقدر پروژه موفقیت‌های بیشتری کسب کند، درخواست‌ها برای خرید توکن بیشتر شده و قیمت تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها آن افزایش پیدا خواهد کرد.

نحوه خرید و ذخیره‌سازی توکن و کوین

تفاوت توکن و کوین تنها مربوط به بستر و نحوه طراحی نیست؛ بلکه نگهداری از این دو دارایی نیز شرایط متفاوتی دارد. کیف پول‌های نگهداری توکن و کوین متفاوت است. توکن‌ها در کیف پول‌های بلاک چین میزبان ذخیره می‌شوند. در حقیقت توکن‌های مبتنی بر بلاک چین A، باید روی کیف پول‌ها و آدرس‌های بلاک چین A ذخیره شوند. در مقابل امکان ذخیره‌سازی کوین‌ها روی کیف پول و آدرس دیگر کوین‌ها وجود ندارد. برای مثال توکن‌های مبتنی بر اتریوم در کیف پول‌های اتریوم ذخیره خواهند شد اما بیت کوین یا توکن‌های مبتنی بر بیت کوین نمی‌توانند در این کیف‌پو‌ل‌های اتریوم ذخیره شوند.

لازم به ذکر است امروزه برای بسیاری از کوین‌های مطرح در سایر بلاک چین‌ها نیز توکنی طراحی شده است. این توکن‌ها یکی از انواع استیبل کوین‌ها هستند. برای مثال توکنی برای بیت کوین طراحی شده که قیمت آن همیشه مساوی بیت کوین است اما در شبکه بلاک چین قابلیت خرید و فروش یا ذخیره‌سازی دارد. این توکن‌ها در حال گسترش هستند و در حال حاضر بیشتر برای کوین‌های مطرح مثل بیت و اتریوم وجود دارند.

انواع توکن

توکن‌ها ویژگی‌ و قابلیت‌های متنوعی دارند. به همین دلیل می‌توان انواع توکن را دسته‌بندی کرد تا شناخت و بررسی آن‌ها راحت‌تر صورت پذیرد. یکی از دسته‌بندی‌های مرسوم توکن بر اساس مثلی (Fungible) و غیرمثلی بودن (Non-fungible) صورت گرفته است. اصطلاح تعویض‌پذیر بودن (Fungible) بدین معنا است که یک دارایی با واحد‌های دیگر قابل تعویض است یا خیر. در حقیقت دارایی تعویض‌پذیر ارزش ثابت و مشخصی دارد و به راحتی با سایر واحد‌ها مقایسه می‌شود. برای مثال اسکناس ۱۰ هزار تومانی ارزشی ثابت دارد و با یک اسکناس ۱۰ هزارتومانی دیگر یا با دو اسکناس ۵ هزار تومانی قابل تعویض است.

برخی از دارایی‌ها غیرمثلی و تعویض‌ناپذیر هستند. برای مثال لپ‌تاپ یا خودرو کالایی غیرمثلی است. گرچه مدل‌های مشابه آن در بازار موجود است، اما جزییات کالای مورد نظر شما با سایر نمونه‌ها تفاوت‌هایی خواهد داشت.

توکن غیرمثلی (NFT) دارایی دیجیتالی است که خاصیت منحصر به فرد بودن و گاهی هم ویژگی کمیابی را دارد. این دارایی روی بلاک چین ذخیره می‌شود و ارزش‌گذاری آن همیشه ثابت نیست. آیتم‌های بازی‌های کامپیوتری، آثار هنری، بلیت رویداد‌ها و … از جمله توکن‌های غیرمثلی به وجود آمده در دنیای بلاک چین است که معمولا توسط مالک دارایی یا کارشناسان بازار قیمت‌گذاری می‌شود.

می‌توان گفت بخش اعظمی از توکن‌های موجود در صرافی‌ها مثلی و قابل تعویض هستند و شاید ۱ درصد از توکن‌های توسعه داده شده جزو دسته غیرمثلی محسوب می‌شود. البته با توجه به استقبال کاربران از این توکن‌ها و افزایش فروش کالاها و خدمات مختلف در بستر بلاک چین، به نظر می‌رسد در آینده شاهد گسترش توکن‌های غیرمثلی باشیم.

انواع توکن مثلی

توکن‌های غیرمثلی بخش کوچکی از بازار را شامل می‌شوند. به همین علت دسته‌بندی مشخص و دقیقی برای آن‌ها وجود ندارد. در مقابل تعداد توکن‌های مثلی بسیار افزایش پیدا کرده است و سه دسته کلی برای آن ها تعریف شده است.

توکن کاربردی

توکن کاربردی (Utility Token) مهمترین نوع از انواع توکن مثلی است. این دارایی رمزارزی است که در مواردی مثل پرداخت هزینه‌ها و امور مالی یا خرید کالا و خدمت کاربرد دارد. بخش زیادی از توکن‌های موجود در بازار جزو دسته کاربردی محسوب می‌شوند. قیمت این توکن‌ها با توجه به حجم عرضه و تقاضا مشخص می‌شود و پشتوانه مشخصی ندارند. همچنین قیمت این توکن‌ها نشان‌دهنده ارزش یا اعتبار شرکت مالک پروژه نخواهد بود اما تاثیرپذیری متقابلی بین قیمت ارز دیجیتال و کیفیت، اعتبار، سرمایه و پتانسیل‌های بالفعل و بالقوه شرکت وجود دارد.

توکن اوراق بهادار

توکن اوراق بهادار (Security Token) رمزارزی است که مالک آن دارنده بخشی از دارایی شرکت یا سود پروژه یا فعالیت‌های مشخص خواهد بود. این نوع توکن شباهت زیادی به سهام عرضه شده در بورس اوراق بهادار دارد.

توکن‌هایی که می‌خواهند به عنوان اوراق بهادار شناخته شوند باید توسط کشور میزبان پروژه بررسی و تایید صلاحیت شوند. در حقیقت کشور میزبان پروژه، باید ارزش واقعی فعالیت‌ها و سرمایه شرکت را بسنجد و سپس قیمت توکن و حجم قابل عرضه مشخص شود.

توکن حاکمیتی

توکن حاکمیتی (Governance) رمزارزی است که مالک آن می‌تواند در تصمیمات و تعیین سرنوشت شبکه مشارکت کند. داشتن این توکن به فرد اجازه خواهد داد تا در نظرسنجی‌ها و رای‌گیری‌ها شرکت کند. یونی سواپ (Uniswap) یکی از شناخته‌شده‌ترین توکن‌های حاکمیتی است. توکن‌های حاکمیتی نوعی توکن کاربردی محسوب می‌شوند که ویژگی‌ها و امتیازهای بیشتری را به مالک خود ارائه می‌دهند.

جمع‌بندی

تفاوت توکن و کوین یکی از مفهومی‌ترین مفاهیم کریپتو کارنسی است. تعریف توکن با چند جمله ساده قابل انجام است اما درک صحیح آن و شناخت انواع توکن‌ها و کوین‌های مختلف می‌تواند زمینه را برای مطالعه اصطلاحات، مقالات و گزارش‌های تحلیلی و تجربی بازار رمزارزها آماده کند.

احتمالا در آینده نیز همچون سالیان گذشته شاهد افزایش توکن‌ها و کوین‌ها باشیم اما به نظر می‌رسد سرعت رشد تعداد توکن‌ها بیشتر باشد. همچنین توکن‌های غیرمثلی در ماه‌های گذشته محبوبیت بیشتری پیدا کرده‌اند و در برخی موارد به عنوان یک دارایی ارزشمند محسوب می‌شوند.

به وجود آمدن دسته‌ای جدید در انواع توکن‌ها نیز چندان بعید نیست؛ همان تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها طور که توکن‌های حاکمیتی نسبت به سایر رمزارزها عمر کمتری دارند و به واسطه یک خلاقیت در روش اجماع شبکه به وجود آمدند. همچنین اضافه شدن مفهومی جدید در کنار توکن و کوین هم نمی‌تواند دور از انتظار باشد. ماهیت بلاک چین بر پایه خلاقیت استوار است.

تفاوت توکن و کوین چیست ؟

ما برای تمامی ارزهای دیجیتال از کلمه کریپتو استفاده می کنیم اما آیا همه ارزهای دیجیتال مشابه هم هستند؟تفاوت توکن و کوین را می دانید ؟آیا تا به حال نام کوین یا توکن را شنیده اید؟ تفاوت کوین و توکن یکی از نیازمندی هایی است که برای آشنایی بیشتر با ارزهای دیجیتال لازم ایت فرابگیرید

ورود به بازار ارزهای دیجیتال می تواند یک کار پیچیده و دلهره آور باشد. شاید نام بیت کوین را شنیده باشید، اما هزاران سکه و پروژه بلاک چین دیگری که وجود دارد چگونه بوجود آمده اند؟

برای دستیابی به درک بهتر از بازارهای رمزنگاری، ساده‌ترین کار این است که ارزهای دیجیتال را به دو دسته مجزا طبقه‌بندی کنید: سکه و توکن.

کوین ها

برای دستیابی به تفاوت توکن و کوین ابتدا باید تعریف هر کدام را بدانیم. کوین ها به ارز های دیجیتالی گفته می شود که دارای یک بلاک چین مستقل و منحصر به خود هستند – مانند بیت کوین و اتریوم

به عنوان پول عمل می کند. بیت کوین تنها با هدف جایگزینی پول سنتی ایجاد شد. جذابیت متناقض شفافیت و ناشناس بودن باعث ایجاد سکه های دیگر از جمله ETH، NEO و Litecoin شد.

امروزه می‌توانید از بسیاری از شرکت‌های بزرگ مانند آمازون، مایکروسافت و تسلا، کالا و خدمات را با استفاده از سکه‌های کریپتو خریداری کنید. بیت کوین اخیراً در کنار دلار آمریکا به ارز رسمی السالوادور تبدیل شده است.

کوین ها قابل استخراج است. شما می توانید کوین های کریپتو را از دو طریق بدست آورید. یکی از طریق استخراج سنتی در سیستم اثبات کار (POW) است. ماینرهای بیت کوین از این روش برای افزایش درآمد خود استفاده می کنند. مشکل این است که بیت کوین زیادی برای استخراج باقی نمانده است، بنابراین این روند هر روز سخت تر می شود.

کوین ها از ابتدا بوت استرپ می شوند و شبکه گسترده تر به صراحت برای دستیابی به یک هدف خاص طراحی شده است. به عنوان مثال، بیت کوین به عنوان یک فروشگاه ارزش مقاوم در برابر سانسور و وسیله مبادله ای وجود دارد که دارای یک سیاست پولی مطمئن و ثابت است. توکن بومی بیت کوین، BTC (یعنی بیت کوین)، نقدشونده ترین ارز رمزنگاری شده در بازار است و دارای بالاترین ارزش بازار و ارزش واقعی بازار در بخش ارزهای دیجیتال است.

پروژه‌های کوین معمولاً از فناوری‌های گذشته یا سایر ارزهای دیجیتال الهام می‌گیرند و آن‌ها را در یک شبکه نوآورانه با هدف خاصی ترکیب می‌کنند.

نمونه دیگری از کوین ها ، اتریوم (ETH) است که بزرگترین کوین بعد از بیت کوین محسوب می شود و یک پلت فرم قراردادهای هوشمند برای ایجاد برنامه های کامپیوتری همه منظوره است که بر روی یک بلاک چین غیرمتمرکز اجرا می شوند. اتریوم به‌جای تمرکز بر داده‌های مالی، بر روی داده‌های برنامه دلخواه تمرکز می‌کند که می‌تواند هر چیزی از بازی گرفته تا رسانه‌های اجتماعی را پوشش دهد.

اتریوم برای ارسال/دریافت، مدیریت دارایی ها، پرداخت هزینه کارمزد انتقال و تعامل با برنامه های غیرمتمرکز (dApps) در شبکه استفاده می شود. شاید در مورد آلت کوین ها نیز شنیده باشید. اساسا، ما به هر کوینی که جایگزین بیت کوین باشد، آلت کوین می گوییم.

توکن ها

اکنون برای یافتن تفاوت توکن و کوین تعریف از کوین داریم و باید بدانیم توکن چیست
توکن‌ها روی شبکه های کوین ها ایجاد می شوند آن هم در پلتفرم قراردادهای هوشمند آن ها مانند اتریوم هستند که کاربران را قادر می‌سازد تا توکن‌هایی را ایجاد، صادر و مدیریت کنند که مشتقات بلاک چین اولیه هستند.

به عنوان مثال، ICO در سال 2017 توسط استاندارد توکن ERC-20 اتریوم ایجاد شد، که اساساً پروتکلی برای ایجاد توکن ها (علاوه بر ETH) در بلاک چین اتریوم است که می توانند با یکدیگر مبادله شوند. پروژه‌ها با استفاده از قراردادهای هوشمند، برنامه‌ای را بر روی اتریوم اعلام می‌کنند یا می‌سازند و یک توکن بومی برای استفاده در آن برنامه صادر می‌کنند .

توکن‌ها بخش منحصربه‌فردی از بازار ارزهای دیجیتال را ایجاد می‌کنند، جایی که به‌عنوان توکن‌های کاربردی در اکوسیستم یک برنامه کاربردی برای تشویق رفتارهای خاص یا پرداخت هزینه عمل می‌کنند. به عنوان مثال، توکن محبوب ERC-20 Dai بخشی از برنامه MakerDAO در اتریوم است. MakerDAO راهی برای دسترسی کاربران به ابزارهای اعتباری مانند وام/قرض گرفتن با استفاده از Dai است که برای پایداری طراحی شده است. توکن‌های ERC-20 مانند Dai را می‌توان با هر توکن ERC-20 یا سایر استانداردهای مبتنی بر اتریوم (یعنی ERC-721)، از جمله سکه ETH، مبادله کرد.

توکن های دیگر به جز دای عبارتند از Maker (MKR)، 0x، Augur (REP)، کومودو (KMD) و Golem (GNT) همچنین NFT ها به صورت توکن در شبکه هایی مانند اتریوم و سولانا ایجاد می شوند.

راستی! برای دریافت مطالب جدید در کانال تلگرام یا پیج اینستاگرام عضو شوید.

تفاوت توکن با کوین

کوین و توکن 2 اصطلاح در رمزارزهاست که در ارتباط با بعضی از مسائل شباهت و در بعضی از مسائل هم تفاوت هایی دارند، بزرگ ترین تفاوت توکن (Token) با کوین (Coin) نبود بستر بلاکچین اختصاصی است. امروزه برای کسب ثروت راه های راحت تری نسبت به کارکردن در چند شیفت وجود دارد، یکی از مشاغلی که می تواند درآمد خیلی بالایی برای شما به ارمغان بیاورد، بازارهای مالی همچون بورس، فارکس و . است، یکی از بازارهای مالی که طی این چند سال اخیر مورد توجه خیلی از افراد دنیا قرار گرفته است، بازار مالی ارزهای دیجیتال یا کریپتوکارنسی (cryptocurrency) است؛ که در ادامه مقاله، به بررسی تفاوت توکن با کوین می پردازیم.

برای ورود به این بازار نیاز به دانش های معاملاتی و شناخت معاملات (استفاده از اهرم های معاملاتی) یا استفاده از سایر استراتژی های کسب سود در این بازار است اما مهمترین رکن اصلی موفقیت در این بازار، بحث روانشناسی بازار ارزهای دیجیتال است که باعث می شود از هیجانات شما برای ورود بی موقع به معامله جلوگیری کند؛ اما برای درک بیشتر از این بازار باید اصطلاحات این بازار را به خوبی بشناسید زیرا دانش بیشتر در بازار کریپتوکارنسی (cryptocurrency) می تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها تواند به کسب سود بیشتر شما کمک شایانی کند.

کوین (Coin) در بازار ارزهای دیجیتال چیست؟

اگر آشنایی کمی با بازار ارزهای دیجیتال یا کریپتوکارنسی (cryptocurrency)، داشته باشید، احتمالا اسم کوین (Coin) یا رمزارز به گوشتان خورده است، رمزارزها در واقع به نوعی یک واحد پول هستند و در نقل و انتقالات ارز دیجیتالی مورد استفاده قرار می گیرند.

تاریخچه کوین (Coin)

در سال ۱۹۸۳، دیوید شام یک نوع پول دیجیتال مبتنی‌ بر رمزنگاری اختراع کرد که ای‌کش (Electronic Cash) نام داشت. دیوید شام بعدتر و در سال ۱۹۹۵ یک پول دیجیتال دیگر به نام دیجی‌کش (Digi Cash) ابداع کرد که روش رمزنگاری آن به گونه‌ای بود که نه بانک، نه دولت و نه هیچ شخص ثالثی قادر به ردگیری تراکنش‌های مالی آن نبودند. در سال ۱۹۹۶ و در دانشگاه MIT مطالبی منتشر شد که در آن یک نظام رمزارز، به تفصیل شرح داده شده بود. این سلسله مطالب در همان سال توسط آژانس امنیت ملی آمریکا در قالب یک گزارش با عنوان « چگونه یک ضرابخانه بسازیم: رمزنگاری پول‌های الکترونیکی گمنام » منتشر شد.

اولین رمزارز یا کوین (coin) در سال 2009 به وجود آمد، پادشاه ارزهای دیجیتال یعنی بیت کوین، به صورت غیرمتمرکز فعالیت می کند، سازنده رمزارز بیت کوین یعنی ساتوشی ناکاموتو این کوین (Coin) را بر بستر بلاکچین ساخته است که این بستر امنیت بسیار زیادی را به کاربران خود هدیه می دهد.

تعریف Coin و تفاوت توکن با کوین

به طور کلی کوین ها به 2 دسته تقسیم می شوند:

ارزهای دیجیتال متمرکز

ارزهای تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها دیجیتال غیرمتمرکز

ارزهای دیجیتال متمرکز

رمزارزهای دیجیتال متمرکز در واقع مثل پول‌های رایج در دنیای دیجیتال عمل می کنند. در حقیقت به مانند بانک مرکزی که کنترل مقدار چاپ پول و مقدار عرضه و تقاضا را در بازار کنترل می‌کند، توسعه‌دهندگان و سازندگان COIN متمرکز نیز روی آن کوین نظارت، دسترسی کامل بر مقدار چاپ، نحوه عرضه و تقاضای آن در بازار را دارند و کاملا کنترل شده عمل می‌کنند.

ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز

ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز در واقع رمزارزهایی هستند که توسعه دهندگان، در کنترل آن هیچ‌گونه نقشی ندارند. به‌ عبارت دیگر داده ‌های داخلی شبکه به‌ جای این‌ که روی یک سرور مرکزی ذخیره شوند، بر روی هزاران سرور و به‌صورت کاملا شبکه‌ ای ذخیره سازی می‌ شوند. به‌ این ترتیب احتمال هک یا دزدی پایین آمده و همچنین میزان اعتماد و شفافیت بر عدم دستکاری آن افزایش می‌یابد.

توکن چیست؟

توکن به هر نوع دارایی که قابلیت مبادله و انتقال دیجیتالی را بین افراد مختلف در اکوسیستم بلاک چین را فراهم کند، گفته می شود. این اصلی ترین تفاوت توکن با کوین است. به‌عبارت‌دیگر، در ابتدایی‌ترین حالت می‌توان گفت توکن ارزشی به‌ وجود می‌آورد که یک سازمان تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها ارائه داده است. اگر مفهوم رمزارز را به توکن پیوند دهیم، باید اضافه کنیم ارزش توکن‌ها را گروهی می‌پذیرند و در شبکه بلاک چین نیز پشتیبانی می‌شوند.

انواع توکن ها

توکن بهادار (Security Token)

توکن کاربری (Utility Token)

توکن پرداخت (Payment Token)

توکن سهامی (Equity Tokens)

انواع توکن ها در بازار ارزهای دیجیتال

توکن بهادار (Security Token)

توکن بهادار (Security Token) مانند سهام است؛ چرا که ارزش آن از دارایی‌های غیر از خودش حاصل می‌شود و زیرنظر سازمان‌های دولتی فعالیت می‌کنند و از قوانین تعیین‌ شده پیروی می‌کنند، بنابراین اگر زمانی شرکت نتواند به وعده های خود عمل کند و در اجرای پروژه های خود شکست بخورد مراجع قانونی می توانند آن را پیگیری کنند. لازم به ذکر است که این دسته از توکن‌ها از نظر سرمایه‌ گذاری حاشیه امن فراوانی را برای کاربران خود فراهم می کنند.

توکن کاربردی (Utility Token)

توکن کاربردی (Utility Token) برخلاف توکن بهادار به خرید سهام و مشارکت در سود و زیان شرکت شباهتی ندارند. مالک توکن ‌های کاربردی به نسبت میزان توکن ‌های خریداری شده که در اختیار خود دارند می توانند در آینده از خدمات و محصولات شرکت بهره‌ مند شوند. علاوه‌ بر این، تفاوت دیگر این دسته از توکن‌ها با توکن‌های بهادار (Security Token) در پیروی از قوانین است که به طراحی آن‌ها بستگی دارد. در واقع، توکن‌های کاربردی می‌ توانند از اجرای قوانین تدوین ‌شده برای توکن‌های بهادار معاف باشند.

برای مثال، توکن کاربردی را می ‌توان مانند پیش ‌فروش محصولاتی مثل بازی ویدئویی، کتاب، گوشی هوشمند یا لپ تاپ و سیستم های کامپیوتری در نظر گرفت که به استارتاپ ها و شرکت های حوزه بلاک چین امکان می‌ دهد محصول یا خدمات را پیش ‌فروش و از این طریق سرمایه جذب کند. این روش باعث می ‌شود علاوه ‌بر جذب سرمایه، مشتریان آینده محصولات استارتاپ و شرکت مشخص شوند.

توکن پرداخت (Payment Token)

توکن پرداخت (Payment Token) کارکردی به ‌جز پرداخت برای محصولات یا خدمات ندارد و کاربران با خرید آن می‌توانند در فضای اینترنت، محصول یا خدمات بخرند. ارزش این دسته از توکن‌ها نوسانی ندارد و غالبا ارزش یکسانی همچون استیبل کوین ها (Stablecoins) خواهند داشت.

توکن سهامی (Equity Tokens)

توکن سهامی (Equity Tokens) به مجموعه توکن ‌هایی گفته می ‌شود که نشان ‌دهنده سهام در شرکت ارائه ‌کننده همان توکن است. این دسته مشابه توکن بهادار است، با این تفاوت که فقط در شرکت ارائه‌ دهنده اعتبار دارد و تابع قوانین خاصی نیست. بنابراین، تعداد کمی از شرکت‌ها برای توزیع توکن سهامی به ‌منظور جذب سرمایه تلاش کردند.

کاربردهای توکن

کاربردهای TOKEN

به عنوان روش پرداخت بین دو طرف قرارداد که بر تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها سر پرداخت از طریق توکن توافق کرده اند.

مالکیت دارایی دیجیتال (ملک، محصولات، سهام و . )

حسابداری برای اقدامات دیجیتالی

پاداش دهی به مشارکت کنندگان در یک شبکه

اطمینان از امنیت شبکه

ایجاد مدخل برای خدمات اضافی

فراهم کردن تجربه کاربری ارتقا یافته

تفاوت بین توکن با کوین

تفاوت توکن با کوین در جدول زیر:

توکن TOKEN	کوین COIN
ارز دیجیتالی است که بلاکچین اختصاصی ندارد.	ارز دیجیتالی است که بلاکچین اختصاصی دارد.
اغلب توکن ها کاربردی هستند و در یک یا چند کار خاص کاربرد دارند.	کوین ها واسطه پرداخت هستند.
توکن ها را می توان در تمام کیف پول های بلاکچین میزبان ذخیره کرد.	کوین ها آدرس های اختصاصی خاص خود را دارند.
مثال : چین لینک	مثال : بیت کوین

نتیجه گیری: یکی از اصطلاحات رایج در بازار مالی ارزهای دیجیتال یا کریپتوکارنسی که بسیار پرکاربرد است، توکن ها و کوین ها هستند، تفاوت توکن با کوین در بلاکچین است، که کوین برخلاف توکن بر بستر یک بلاکچین اختصاصی است.